کد مطلب:31125 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اعتقادات

ويژگي هايي كه در مورد قيامت گفته مي شود كه همه از هم فرار مي كنند، ستاره ها به زمين مي افتند و ... در نفخة اوّل صورت مي گيرد يا دوم؟ اگر در نفخة اوّل باشد، كساني كه قبلاً مرده اند، آيا برپايي قيامت را درك نمي كند؟ اگر در نفخة دوم باشد، زنده اي وجود ندارد تا اين حوادث اتفاق بيفتد؟

هنگام برپايي قيامت وقوع سه علامت حتمي است:

1 - حوادثي كه قبل از پايان جهان محقق ميشود.

2 - حوادثي كه در آستانه پايان جهان پديدار ميشود.

3 - حوادثي كه در آغاز رستاخير و بازگشت به حيات مجدد ايجاد ميشود.

يكي از حوادث قبل از قيامت، بعثت آخرين پيامبر است كه بيان شد.

و از ديگر نشانههاي پايان يافتن اين عصر دودي است كه در آسمان ظاهر ميشود. قرآن ميفرمايد: منتظر روزي باش كه آسمان دود آشكاري پديد آورد.(3)

حوادثي كه جهان با آن پايان مييابد:

1 - كوهها بعد از مقدماتي متلاشي ميشود.

كوهها در ابتدا به لرزه درميآيند (سوره مزمل، آيه 14) بعد از جا كنده ميشوند (سوره حاقه، آيه 14) سپس به حركت درميآيند (سوره طور، آيه 10) و در هم كوبيده ميشوند (سوره حاقه آيه 14) آن گاه به صورت تودهاي از شنهاي متراكم درميآيند (مزمل، آيه 14) بعد به صورت گرد و غبار پراكنده ميشوند (سوره واقعه آيه 6 و 5).

2 - درياها برافروخته و منفجر ميشوند: آن زمان كه درياها منفجر گردد،(سوره انفطار آيه 3)در آن هنگام كه درياها برافروخته شود.(4)

3 - زلزلههاي عظيم و ويرانگر: زلزلههاي بي سابقه و عظيمي تمام كره خاكي را به لرزه درميآورد، همه چيز در هم ريخته و از بين ميرود و تمام انسانها در لحظهاي كوتاه مدفون ميشوند: اي مردم! از پروردگارتان بترسيد و پرهيزگاري پيشه كنيد كه زلزله رستاخير مسئله مهمي است.(5)

4 - تاريك شدن خورشيد و ماه و ستارگان: در آن هنگام كه خورشيد در هم پيچيده شود و در آن هنگام كه ستارگان بي فروغ شوند.(6)

شكافتن آسمان:

يكي ديگر از علايم قيامت، شكافته شدن آسمان و كرات است:

در آن هنگام كه آسمان شكافته شود.(7)

و اما مرحله آخر در قيامت، حوادثي است كه بعد از اتمام دو مرحله قبل پديد ميآيد: وعده الهي در آن روز تحقق مييابد كه اين زمين به زمين ديگر و آسمانها (به آسمانهاي ديگر) مبدّل ميشود و انسانها در پيشگاه خدا ظاهر ميگردند.(8)

بعد از حوادثي كه به دنبال آن جهان متلاشي ميشود، اينك نوبت انسانها است كه وارد صحراي محشر شده، ميبايست ثمره اعمالي را كه در دنيا انجام ميدادند، مشاهده كنند.

در چنين اوضاع و احوالي است كه شيپور مرگ نواخته مي شود و همه موجودات زنده مي ميرند،(9) نيز در جهان طبيعت اثري از حيات نمي ماند و وحشت و اضطراب بر جان ها سايه مي افكند.(10)

شيپور مرگ همان نفخة اوّل است، پس زماني دميده مي شود كه موجوداتي زنده هستند و آسمان و زمين برپا است. پس از دميدن شيپور مرگ، همة آن ها به هم مي ريزد و موجودات مي ميرند.

سپس جهان ديگري كه قابليت بقا و ابديت داشته باشد، بر پا مي شود(11) و صحنة گيتي با نور الهي روشن مي گردد، (12) آن گاه شيپور حيات به صدا در مي آيد(5)(نفخة دوم) و همة انسان ها (بلكه حيوانات) در يك لحظه زنده مي شوند(13) و سراسيمه و هراسان(14) همانند ملخ ها و پروانه هايي كه در هوا پراكنده مي شوند،(15) به سرعت(16) به سوي محضر الهي روانه مي گردند(17) و همگي در صحنة عظيمي فراهم مي آيند.

در اين زمان هر كسي به فكر سرنوشت خود است، حتي فرزندان از پدر و مادر و خويشان و نزديكان از يكديگر فرار مي كنند.(18) رشتة نسب ها و سببها پاره مي شود و دوستي هايي كه بر پاية منافع و معيارهاي دنيوي و شيطاني بوده، تبديل به دشمني مي گردد و حسرت و پشيماني از تقصير هاي گذشته دل ها را فرا مي گيرد.

در همين زمان است كه زن باردار حمل خود را بر زمين مي نهد و مادر شيرده، بچة شيرخوار خود را رها مي كند، بنابراين برخي از اين امور مربوط به بعد از نفخة دوم است كه انسان ها زنده شده اند و همة آن را درك مي كنند. برخي نيز مربوط به پيش از نفخ صور اوّل است كه در ابتداي پاسخ توضيح داديم كه حوادثي هستند كه دنيا با آن ها پايان مي پذيرد.

پي نوشت ها:

1. سوره محمد (47) آيه 18.

2. پيام قرآن، ج 6، ص 23.

3. سوره دخان (44) آيه 10.

4. سوره تكوير، آيه 6.

5. سوره حج.

6. سوره تكوير، (81) آيه 2 و 1.

7.سوره انشقاق (84) آيه 1.

8. سوره ابراهيم (14) آيه 48.

9. زمر (39) آية 68؛ الحاقه (69) آية 13؛ يس (36) آية 49.

10. نمل (27) آية 87 ـ 89.

11. ابراهيم (14) آية 48؛ زمر (39)؛ مريم (19) آية 38؛ ق (50) آية 22.

12. زمر (39) آية 69.

13. همان، آية 68؛ كهف (18) آية 99؛ ق (50) آية 20 و 42؛ بنا (78) آية 18؛ نازعات (79) آية 13 ـ 14؛ مدثر (74) آية 8، صافات (2) آية 9.

14. كهف (18) آيه 47؛ نحل (16) آية 77؛ قمر (54) آية 50؛ نباء (78) آية 18.

15. ق (50) 30.

16. قارعه (101) آية 4؛ قمر (54) آية 7.

17. ق (50) 24؛ معارج (70) آية 43.

18. عبس (80) آية 34 ـ 37؛ شعراء (26) آية 88؛ معارج () آية 10 ـ 14؛ لقمان (31) آية 23).